برخی افراد امضای دیجیتالی (Digital signature) و امضای الکترونیکی (Electronic signature) را یکسان میپندارند. در این مقاله به بیان تفاوت امضای دیجیتالی با امضای الکترونیکی میپردازیم. با سامان صنعت کاویان همراه باشید.
تفاوتهای امضای دیجیتالی و امضای الکترونیکی
امضای دیجیتالی نوعی امضای الکترونیکی امنتر است اما بسیاری افراد از تفاوت این دو مطلع نیستند و گاهی اصطلاحات امضای الکترونیکی و امضای دیجیتالی را بهجای یکدیگر به کار میبرند.
امضای دیجیتالی نوعی امضای الکترونیکی است که مشتریان میتوانند بدون نگرانی به آن اعتماد کنند. امضای دیجیتالی دارای تأیید مستقل است. در سطوح استاندارد وقتی کسی یک سند یا برگه را امضای دیجیتالی کرد، دیگری برای کنترل یا کنترل مجددِ صحت آن امضای دیجیتالی نیازی به مراجعه به صاحب امضا نخواهد داشت و از طریق فناوریهای موجود بهطور مستقل قادر به کنترل صحت آن امضا خواهد بود.
وقتی شما پای برگهای را امضای دیجیتالی میکنید، در حقیقت امضای خودتان را به اثر انگشتتان پیوند میزنید. سپس این اطلاعات بهصورت پایدار در سند مذکور باقی میماند. امضای دیجیتالی مدرکی برای اثبات هر نوع دستکاری در سند نیز میتواند باشد و بهطور مرتب با استانداردهای جهانی بهروز میشود.
امضای الکترونیکی
امضای الکترونیکی محبوبتر و مردمیتر از نوع دیجیتالی است چون آسانتر میشود از آن استفاده کرد.
امضای الکترونیکی از حدود ۲۰ سال پیش مورداستفاده قرار گرفته است. در ابتدای زمان پیدایشش، یک پدیدهی لوکس به شمار میرفت اما بهمرور بهعنوان یک عامل تسریعکنندهی معاملات مورد استفاده قرار گرفت و اکنون به همراه نوع دیجیتالی امضا، در بیشتر کشورها جنبهی قانونی دارد.
این امضا به همراه شکل پیشرفتهی دیجیتالی آن علاوه بر سرعت بخشیدن به امور مختلف، در برخی هزینهها نیز موجب صرفهجویی میشود.
مشتریان و اشخاص با حرکت «ماوس» و انجام یک «کلیک» و یا با حرکت دادن انگشتشان بر یک برگه میتوانند یک امضای الکترونیکی انجام دهند.
امضای الکترونیکی در حقیقت تصویری است که در سند قرار داده میشود ولی نمیتواند نشان دهد که آیا بعد از امضا، کسی با سند مواجه شده است یا نه. امضای الکترونیکی فاقد کدگذاری ایمنِ دیجیتالی است. کدگذاری ایمن، نوعی فناوری است که امضا را به هویت امضاکننده و زمان انجام امضا پیوند میدهد.
بهطور خلاصه، در امضای دیجیتالی هر دو طرفِ قرارداد نسبت به هویت هم شناخت پیدا میکنند. هر دو طرف، یک رمز اختصاصی و یک رمز مشترک برای دسترسی و تأیید سند دارند. امضای دیجیتالی، شکل پیشرفتهتر و امنتر امضای الکترونیکی است.